Als je ongeboren kind een hartafwijking heeft
Toen Jessica Stoker uit Apeldoorn zwanger was van haar zoontje Boaz, werd op de twintig-weken-echo een hartafwijking geconstateerd. Ze werd doorgestuurd naar kindercardioloog Henriëtte ter Heide in het Wilhelmina kinderziekenhuis. ‘Zij stelde ons steeds opnieuw gerust.’
‘Eerst waren Richard en ik nog relaxt met de gynaecoloog aan het praten, want aanvankelijk dringt de ernst van de situatie niet tot je door. Totdat zij ons vroeg om stil te zijn, omdat ze zich moest concentreren. Ze constateerde een forse hartafwijking en stuurde ons door naar het WKZ. Daar konden we op maandag terecht bij dokter Ter Heide. Het was een lastig weekend.
Op 15 september werd Boaz geboren. Ik had gehoopt dat hij nog even aan mijn borst mocht drinken. Maar hij werd meteen bij me weggehaald. Tweeëneenhalf uur hoorden we niets over hem. Dat waren geen fijne uren. Toen hij tien dagen oud was, werd hij geopereerd. Hij was eraan toe. Hij moest steeds harder werken om het zuurstofgebrek te compenseren. De operatie verliep gelukkig zonder enige complicatie en na een week was Boaz thuis.
Boaz is inmiddels ruim een jaar en kerngezond. Hij is vrolijk en ondernemend, houdt erg van eten en speelt het liefst met de potjes en pannen in zijn keukentje. Dokter Ter Heide is een grote steun voor ons geweest. Zij stelde ons steeds opnieuw gerust. En nog; we komen elk halfjaar met Boaz op de poli. We hebben echt een klik met haar.’
Verder lezen?
Lees meer over aangeboren hartafwijkingen op hetwkz.nl
