De patiënt als docent
CLIKCS is een onderwijsproject waarin zesdejaars studenten Geneeskunde online patiëntinformatie maken, samen met patiënten en studenten Communicatie en Informatiewetenschappen. Projectleider en docent Charlotte Eijkelboom: “Studenten leren niet van ons, maar van elkaar en van patiënten.”
Dit zouden we vaker moeten doen, vindt Charlotte, erop vertrouwen dat studenten kunnen leren van patiënten, met een bescheiden rol voor docenten. En dit gaat hoogstwaarschijnlijk ook gebeuren, want na de succesvolle pilot van CLIKCS wordt bekeken hoe deze onderwijsvorm in het curriculum van de studie
opgenomen kan worden.
CLIKCS staat voor Cocreating onLine Information Knowledge Clips for Society. Door zelf online patiëntinformatie te maken, leren studenten de informatiebehoefte van patiënten te achterhalen en medische informatie om te zetten in begrijpelijke taal en beelden. In de pilot maakten twaalf geneeskundestudenten in duo’s samen met een patiënt en een student
Communicatie en Informatiewetenschappen
(CIW)
.
Welke zorgverleners?
Charlotte: “Voor de geneeskundestudenten begint het met het achterhalen van de informatiebehoefte. Zij spreken af met een patiënt op een plek naar keuze, bijvoorbeeld in een koffietentje. Zo krijgen ze ook een beeld van de mens achter deze patiënt: dat het leven van mensen méér omvat dan de tijd die ze in het ziekenhuis doorbrengen.”
Andrea Vreeke vond de studenten gemotiveerd en respectvol: “Ze hebben er veel energie in gestoken en het is een goed filmpje geworden.” Andrea was via via gevraagd om mee te doen aan de pilot van CLIKCS, waarin werd samengewerkt met
. Haar zoontje Julian kwam acht jaar geleden ter wereld met een aangeboren hartafwijking en overleed na vier maanden onverwacht. “Ouders die horen dat hun kind een hartafwijking heeft, worden geconfronteerd met heftig nieuws en belanden ineens in ‘de wereld van het ziekenhuis’: je hebt geen idee wat er gaat gebeuren.” Vandaar haar vraag: met welke zorgverleners krijg je te maken in zo’n traject en wat kun je van hen verwachten?
Eyeopener
Charlotte: “De vraag van Andrea was meteen een eyeopener, want studenten hadden verwacht dat het ingewikkelde medische onderwerpen zouden zijn.” Andrea: “Dat je de klinisch geneticus een uur kunt spreken en de kinderchirurg slechts kort, is in de wereld van het ziekenhuis wellicht bekend, maar matcht niet automatisch met de verwachting van ouders en patiënten. Ik had meer vragen, maar ze kozen deze.” Charlotte: “Dit is typisch zo’n vraag waar we als professionals te weinig bij stil staan.”
Als het onderwerp bekend is, steken de geneeskundestudenten hun licht op bij de CIW-student: over doelgroepen, taalgebruik en hoe je medische informatie omzet in beeld en geluid. Daarna maken ze een storyboard en vragen ze dezelfde patiënt om feedback, waarna de CIW-student een gebruikersonderzoek doet. Na aanpassing van het storyboard maken de geneeskundestudenten de kennisclip, die beoordeeld wordt door patiënten, studenten en docenten.
Andrea: “We hebben de kennisclips met alle deelnemers bekeken. Ik vond het zeer geslaagd en ik hoop dat patiënten en ouders er iets aan hebben.” Charlotte: “Ik heb gehoord dat een kind de kennisclip mee naar school heeft genomen om te laten zien wat hij heeft en dat anderen het doorsturen naar familie en vrienden. Studenten merken dat dit echt is, het gáát ergens over. Dat zorgt voor grote betrokkenheid.”
Hier kun je de zes kennisclips zien
van het pilotproject.
