Draken en prinsessen in de operatiekamer

Hé, een draak op mijn borstkas. Of: O wat mooi, ik zie Sneeuwwitje. Sommige patiënten die in het Wilhelmina Kinderziekenhuis ontwaken na een operatie, worden blij verrast door een opvallende sticker op hun wond. Heel jonge kinderen kunnen ook een afbeelding hebben, bijvoorbeeld een beer die een hart vasthoudt, die is bedoeld voor een glimlach bij de ouders. De maker van al dit moois is anesthesiemedewerker Laura Visserman.

“Bij goede zorg horen ook leuke kleine menselijke dingetjes.” Dat zegt Laura Visserman. Met ‘leuke kleine menselijke dingetjes’ doelt ze onder meer op de stickers die ze sinds een jaar maakt voor jonge operatiepatiënten in ons ziekenhuis. “Op een keer dacht ik: wat saai eigenlijk, zo’n witte pleister. Kunnen we daar niet iets vrolijks van maken? Kunnen we geen leuke sticker op de pleister plakken? Ik ben best wel creatief, dus ben ik die zelf gaan maken.” 

Maatwerk 

De ene keer wordt het een ridder of zeemeermin, de andere keer het logo van een voetbalclub of een figuur uit een game. Laura streeft naar maatwerk: een sticker die past bij een interesse van de patiënt. “Met kinderen vanaf een jaar of drie kun je praten en vragen wat ze leuk vinden. Soms spreek ik met een patiëntje wanneer ik het naar de operatiekamer breng. Of ik stel vragen op de OK zelf. Wat zijn je hobby’s? Waarvan ga je dromen tijdens de operatie? Of ik zie knuffels liggen die mij op een idee brengen.” 

Nijntje met hart 

Sommige kinderen worden kort na de geboorte geopereerd of wanneer ze nog maar één of twee jaar oud zijn. Meestal zijn dat patiëntjes met een aangeboren aandoening. Laura: “Als anesthesiemedewerker zie ik veel kinderen met een aangeboren hartafwijking, die onder behandeling zijn in het Centrum voor Aangeboren Hartafwijkingen in het Wilhelmina Kinderziekenhuis. Op die leeftijd kun je iemands interesses nog niet peilen. Dan maak ik bijvoorbeeld een sticker van Nijntje of een beer, meestal met een hart erop verwerkt. Die sticker is vooral bedoeld voor de ouders.” 

Logo politie 

Hoe reageren patiënten en ouders op de stickers? Laura weet het niet, want na de operatie ziet zij hen niet meer. “Maar soms hoor ik een collega erover. Zo was er een jongen van veertien jaar die mij had verteld later bij de politie te willen werken. Toen heb ik een sticker gemaakt van het politielogo. Het was best een groot logo, zo groot als een kinderhand, want de operatiewond op zijn been was vrij groot. De collega die hem verzorgde, vertelde me dat de jongen heel verrast was.” 

Tekenen en kleuren 

Van prinses tot piraat: Laura draait er haar hand niet voor om. Binnen tien minuten kan haar kunstwerkje klaar zijn. Lachend: “Maar het is niet zo dat ik de stickers zelf teken, hoor. Stel, ik wil een sticker van een draak maken. Dan zoek ik op internet naar een mooie afbeelding van een draak. Ik werk aan de hand van een touchscreen. Ik druk papier tegen het scherm en teken de lijnen over die door het papier heen schijnen. Daarna pak ik mijn vierkleurenpen om de tekening in te kleuren: met zwart, rood, groen en/of blauw. Ik teken en kleur op papier-tape: voorkant papier, achterkant plakkend materiaal. Door een aantal repen tape verticaal naast elkaar te leggen en ze aan de achterkant met andere repen tape aan elkaar te bevestigen, krijg je een stuk papier dat groot genoeg is om op te tekenen.”  

Veel meer  

De meeste patiëntjes voor wie Laura een sticker maakt, hebben een aangeboren hartafwijking. “Maar het idee ontstond bij kinderen die voeding en/of medicatie kregen via een maagsonde. Via een buisje dat wordt ingebracht in een neusgat, vindt het voedsel dan zijn weg naar de maag. Het buisje wordt tegen de wang vastgeplakt met een witte pleister. Daar heb ik toen eens een kleine sticker voor  gemaakt en dat zijn er inmiddels veel meer geworden.”