Ontslagen uit het ziekenhuis... en dan
"Het is goed dat er een vreemde in huis is gekomen"
Ontslagen uit het ziekenhuis… en dan? Het UMC Utrecht is samen met thuiszorgorganisatie Careyn een project gestart om zorg beter op elkaar te laten aansluiten. Hoegaathet? volgt mevrouw Duim-Martens (85) die aan het project deelneemt. Deze keer het slot van een serie van drie verhalen: hoe gaat het met de kinderen van mevrouw Duim die voor haar zorgen?
Begin maart is transitiecoach Carla Bekkema voor de derde en laatste keer op huisbezoek bij mevrouw Duim, sinds die eind januari is ontslagen uit het UMC Utrecht. Zoon Jan is erg blij met alle hulp en adviezen die zij zijn moeder heeft gegeven.
Mevrouw Duim werd opgenomen omdat ze was gevallen. Dat kwam onder meer omdat ze te veel slaapmiddelen slikte. Die werden in het ziekenhuis afgebouwd en daarvan zijn nu, twee maanden later, de resultaten duidelijk te zien, vindt Carla. Mevrouw Duim is veel
helderder. Maar lichamelijk gaat het niet zo goed. Ze heeft pijn aan haar hakken. Op de polikliniek geriatrie van het UMC Utrecht, waar ze eind februari op controle moest, dachten ze dat dat kwam omdat ze zoveel stilzit. Mevrouw Duim kan niet lopen. Maar Carla vindt dat ze voor deze klachten toch naar de huisarts moet. Er kan immers een andere oorzaak zijn. Carla gaat dat advies ook aan de wijkverpleegkundige doorgeven. Verder dreigen er doorzitplekken. Ook daarvoor neemt Carla contact op met de wijkverpleegkundige.
Mantelzorgtest uitklapper, klik om te openen
Het laatste thuisbezoek van de transitiecoach is vooral bedoeld om na te gaan of de mantelzorgers – mevrouw Duims zonen, dochter en nichtje – het redden. Jan geeft aan dat zijn zus het meeste gevaar op overbelasting loopt. Zij helpt haar moeder bijvoorbeeld elke week met douchen. Maar het is niet echt duidelijk in hoeverre ze zich daartoe verplicht voelt door haar moeder. Carla gaat dit na bij de wijkverpleegkundige. Ze geeft Jan een mantelzorgtest waarmee zijn zus kan vaststellen of ze te veel hooi op haar vork neemt. Ze kan contact met haar opnemen wanneer ze hulp nodig heeft. Carla neemt eind juni, vijf maanden na ontslag uit het ziekenhuis, nog een keer telefonisch contact op met mevrouw Duim. Om te checken of alle hulp die ze in gang heeft gezet, wordt uitgevoerd zoals met alle betrokken is afgesproken.
Goed initiatief uitklapper, klik om te openen
Zoon Jan vindt De transmurale zorgbrug een goed initiatief: “Door Carla werden mijn vermoedens bevestigd dat mijn moeder niet de juiste zorg kreeg. Ze heeft bijvoorbeeld te lang te veel slaapmiddelen geslikt. Maar het is ook goed dat er een ‘vreemde’ in huis is gekomen, die met eigen ogen ziet hoe mijn moeder leeft en wat er anders kan. Mijn moeder neemt eerder dingen van Carla aan dan wanneer wij iets tegen haar zeggen.” Daarom gaat hij bijvoorbeeld vanmiddag bewust niet naar zijn moeder toe wanneer ze een elektrische trippelstoel krijgt. De ergotherapeute komt haar leren hoe ze die moet bedienen. Lachend: “Wanneer ik erbij zou zijn, zou ze eerder aangeven dat ze dingen niet kan
of wil. Oudere mensen hebben hun eigen wijsheden. Zeker van bekenden nemen ze niet klakkeloos iets aan, maar vreemde ogen dwingen.”
Wat is De transmurale zorgbrug? uitklapper, klik om te openen
Zo’n dertig tot zestig procent van de patiënten ouder dan zeventig jaar verlaat het ziekenhuis in slechtere toestand dan toen ze binnenkwamen. Om dat te voorkómen, is het UMC Utrecht, samen met het NUZO (Netwerk Utrecht zorg ouderen) en thuiszorgorganisatie Careyn het project De transmurale zorgbrug gestart.
Patiënten die eraan meedoen, krijgen één dag voordat ze naar huis gaan bezoek van een wijkverpleegkundige, die gespecialiseerd is in ouderenzorg. Die gaat hen tot een halfjaar na thuiskomst begeleiden. Ze ziet er op toe dat de patiënt alle zorg krijgt die nodig is en dat de verschillende hulp-verleners niet langs elkaar heen werken. Deze maand loopt het project af. Nu wordt gekeken in welke vorm het wordt voortgezet.