De nieuwe studentassessor Jaber Asaksak vertelt over diversiteit, de groeiende rol van technologie en zijn verwachtingen voor komend academisch jaar.

​“Mijn rol in de werkgroep diversiteit begon erg vrijblijvend. Ik heb Berent Prakken gemaild met de vraag hoe ik kan bijdragen aan het onderwerp. In de werkgroep kwam ik Renee tegen. Ze stelde regelmatig vragen over mijn ervaringen als student, bijvoorbeeld over de introductie. Wat is mijn ervaring als student van Marokkaanse afkomst die niet drinkt? Tot mijn verbazing legde ze een tijdje later een plan voor waarin ze mijn ervaring heeft omgezet in beleid. Dat vond ik fantastisch. Zo is het balletje gaan rollen.

Toen ik rechtstreeks van het vwo kwam had ik geen idee dat er een studentassessor bestond. In het eerste jaar van de opleiding Geneeskunde werd ik gevraagd voor de bachelorvertegenwoordiging. Dat ik dat heb geweigerd vind ik achteraf wel jammer. Zij geven de meningen van studenten door aan bijvoorbeeld de studentassessor. Al ben ik nu ‘vers’ in de medezeggenschap. Die frisse blik brengt voordelen met zich mee.

Als die hard geek heb ik lang getwijfeld tussen Informatica en Geneeskunde. Ik zet mijn eigen computer in elkaar en heb mijn kamer geoptimaliseerd met slimme Hue verlichting die ik met stemcommando’s via mijn Google Assistent bedien. Qua techniek gebeurt er binnen de opleiding veel, maar het mag van mij meer binnendringen in het onderwijs. Hoe tof zou het zijn als we studenten via virtual reality kunnen voorbereiden? Stuur geneeskundestudenten een virtuele operatiekamer in, met een chirurg die uitleg geeft. Of loop vrij rond in een levensgroot anatomisch 3D-model. Technologie gaat verder dan alleen lesmateriaal. Zo krijgen artsen nu al te maken met verontruste patiënten omdat hun Fitbit continu 120 op de hartslagmeter aangeeft. Hoe ga je daarmee om? In dat soort vraagstukken wil ik mij verder verdiepen."

“Hoe tof zou het zijn als we studenten via virtual reality kunnen voorbereiden?”

“Met diversiteit ga ik ook verder aan de slag. Waar ik afgelopen jaar erg van schrok, is dat basisschoolkinderen zichzelf diskwalificeren als arts. Ze zien zichzelf niet als dokter. Dat heeft niet alleen te maken met etnische achtergrond, maar ook met bijvoorbeeld een handicap. Deze kinderen zijn hartstikke slim en doorlopen veel stappen om het vwo succesvol af te ronden, maar arts blijft voor hen vaak een utopie. Waarom is dat? Als opleiding hebben we de maatschappelijke verantwoordelijkheid om dat te veranderen. Renee is daar ook al druk mee bezig. Hopelijk kan ik aan het eind van dit jaar een grafiek laten zien waarin staat dat ons onderwijs toegankelijker is geworden.

Aan bovenstaande doelen hecht ik veel waarde, maar om eerlijk te zijn weet ik nog niet wat een studentassessor precies doet. Renee heeft andere aandachtspunten behandeld dan Joni, en ik ga weer anders aan de slag dan Renee. Je krijgt veel vrijheid om zelf je functie in te richten. De belangrijkste taak blijft luisteren naar studenten en het vertegenwoordigen van hun mening. Dat is een serieuze verantwoordelijkheid. Renee kan erg goed de meningen onder studenten en medewerkers peilen. Bijna alle medewerkers kennen haar. Ze heeft in een korte tijd de organisatie leren kennen en is totaal niet gevoelig voor hiërarchie, waardoor ze overal zo binnen kan lopen. Zo’n laagdrempelige samenwerking is zonder meer belangrijk. Als mensen een idee hebben wil ik dat ze gemakkelijk contact met mij kunnen opnemen.

Als studentassessor laat je uitvoerende taken voor een deel los, en ga je aan de slag met het vormen van beleid. Bij de studievereniging IFMSA organiseerde ik informatieavonden. Dat was erg praktisch ingestoken. Daarnaast heb ik twee jaar los kunnen gaan in de kookcommissie. Mijn specialisatie is de Marokkaans keuken. Eens in de twee maanden werd een diner georganiseerd voor 25 man voor tien euro inclusief drank. Hartstikke leuk en gezellig. Naast koken en technologie kan ik wandelen ook een hobby noemen. Ik woon op de Uithof en vind het heerlijk om ’s avonds te gaan lopen. Regelmatig hoor ik negatieve geluiden over de gebouwen hier, maar ik kan het samenraapsel aan verschillende architectuur écht waarderen. Er is van alles te zien, ook met de natuur vlakbij.”