De Nierstichting financiert experimenteel onderzoek naar ophoping afvalstoffen in de nier
Het UMC Utrecht gaat samen met de Universiteit Utrecht en RWTH Aachen onderzoek doen naar de ophoping van afvalstoffen in de nier. Dat doen zij met een geavanceerde technologie om de aanwezigheid van stoffen en hun moleculaire effecten ruimtelijk in weefsel aan te tonen.
Afvalstoffen hopen zich op
Patiënten met chronische nierziekte hebben een sterk verminderde filtratie van het bloed. Afvalstoffen kunnen zich daardoor ophopen in de cellen van de nier. De afvalstoffen hebben invloed op het aflezen van het DNA (de genexpressie), en daarmee het functioneren van de niercellen. Dit kan dan weer verdere klachten veroorzaken waar nierpatiënten mee te maken hebben.
Ophoping in kaart brengen
De Creativity Grant van 110.000 van de Nierstichting is bedoeld voor experimenteel onderzoek, en hoofdaanvrager Andreas Sonnen van de afdeling pathologie in het UMC Utrecht gaat geavanceerde ‘spatial omics’ technieken inzetten om de gevolgen van de afvalstoffen voor de genexpressie in kaart te brengen. De twee gebruikte technologieën gebruiken massaspectrometrie en fluorescerende labels om nauwkeurig de locatie van bepaalde moleculen in weefsels en cellen aantonen.
Andreas: ‘Wij denken dat de ophoping van afvalstoffen in de nier gevolgen heeft voor de genexpressie. De veranderde genexpressie in de niercellen kan lokaal fibrose of verbindweefseling veroorzaken, dat verdere klachten oplevert voor de patiënt. Met de twee “spatial omics” technologieën kunnen we heel gedetailleerd aantonen waar in het weefsel bepaalde stoffen voorkomen. Die informatie zal ons laten zien of en vooral waar in de nier er een verband is tussen de afvalstoffen en de genexpressie.’
Aanknopingspunten voor behandeling
Als het idee van de onderzoekers klopt, dan zou het in kaart brengen van deze stoffen ook aanknopingspunten kunnen bieden voor nieuwe behandelingen. Andreas: ‘Als wij dit proces beter begrijpen kunnen nieuwe biomarkers ontwikkeld worden en zal vervolgens gewerkt kunnen worden aan nieuwe, gerichte therapieën om de progressie van chronische nierziekte tegen te gaan. Ook is de samenvoeging van de twee technieken erg aantrekkelijk, en dit zou ook voor andere projecten gebruikt kunnen worden.’