Midazolam

EDTA-buis/2 ml, roze dop (E2)

Gewenst: 1,0 ml bloed
Minimaal: 0,5 ml bloed

Vermeld tijdstip en dosering laatste gift.

Gekoeld; 4°C

2 weken in de koelkast (2-8°C), 1 jaar in vriezer -20°C/-80°C. Bij kamertemperatuur 24 uur stabiel. 

Centrale Balie (G.03.330)
Balie Apotheek (D.00.313)

UMC Utrecht
Klinisch farmaceutisch en toxicologisch laboratorium
HP D.00.204
Heidelberglaan 100
3584CX Utrecht

LC-MS/MS

Na telefonisch overleg met dienstdoende laboratoriumapotheker (088-75 744 88)

Therapeutisch gebied: 0,10 – 2,4 mg/L

Toxische concentratie: >2,4 mg/L

Opmerking:
Beide metabolieten van midazolam hebben farmacologische activiteit. Bij afgenomen renale klaring kan accumulatie van deze metabolieten (m.n. de geglucuronideerde vorm) het effect van midazolam versterken en de werkingsduur verlengen. Hierdoor dient bij (onbegrepen) verlengde sedatie (m.n. in aanwezigheid van nierfunctiestoornissen) ook naar de plasmaconcentratie van het 1-OH-midazolamglucuronide te worden gekeken.

Aanwezigheid van de actieve metabolieten in of boven de onderstaande genoemde ranges, kan het sedatieve effect van midazolam versterken en verlengen [3]:

1-OH-midazolam: 0,068 – 0,25 mg/L
1-OH-midazolamglucuronide: 1,0 – 3,7 mg/L

Hogere concentraties kunnen worden gezien bij neonaten en jong volwassenen (<50 jaar)

Gezien de grote inter-individuele variabiliteit van het sedatieve effect is doseren op basis van bloedspiegels over het algemeen niet zinvol.
In specifieke gevallen zoals controle bij ernstig zieke patiënten die orgaaninsufficiëntie ontwikkelen, langdurige aanhoudende sedatie of voor confirmatie van hersendood kan spiegelbepaling zinvol zijn. Hiermee kan accumulatie van midazolam en het risico op overmatige sedatie worden voorkomen [1]. Klik hier voor meer therapeutische informatie.

De halfwaardetijd varieert per patiëntengroep .
Volwassenen: 1,7-3,5 uur, IC-patiënten: 3,34-7,7 uur, neonaten:6-12 uur, kinderen: 0,78-2,4 uur, ouderen (>60 jr):4,84-7,9 uur en obese patiënten 8,4 uur.
Midazolam wordt door CYP3A4 omgezet in 1-OH-midazolam en 4-hydroxymidazolam, waarna beide metabolieten worden geglucuronideerd tot 1-OH-midazolamglucuronide (HMG). De farmacologische activiteit van HMG blijkt 10% te zijn als die van midazolam en 1-OH-midazolam.
Dit verklaart waarom bij nierfunctiestoornissen is beschreven dat patiënten gesedeerd blijven, ondanks subtherapeutische spiegels van midazolam en 1-OH-midazolam. De HMG plasmaspiegels waren bij deze patiënten namelijk nog hoog en zorgen voor een verlengde sedatie [1, 3].
Bij obese patiënten wordt gezien dat het verdelingsvolume toeneemt met een toename in de halfwaardetijd als gevolg.
Oudere patiënten (>70 jaar) hebben significant lagere serumspiegels dan jongere patiënten (<60 jaar) bij eenzelfde mate van sedatie [1].
De actieve metaboliet 1-OH-midazolam vertoont ongeveer 60-100% van de potentie van midazolam [1].

[1] TDM-monografie NVZA:  Midazolam, geraadpleegd op 24/08/2021
[2] Rentsch, K.M., Clinical Relevance of the Quantification of alpha-Hydroxymidazolam and/or its. Glucuronide. Toxichem und Krimtech, 2006. 73(1): p. 11-13
[3] Farmacotherapeutisch Kompas: Midazolam; geraadpleegd op 24/08/2021

ISO 15189 (M219), KF.TDM.02