Mucormycose (ook wel zygomycose) is een infectie met een schimmel uit de orde Mucorales, die veelal in immunogecompromitteerde patiënten voorkomt.
Pulmonaire en rhino-orbitale of cerebrale mucormycoses zijn bijzonder ernstige ziektebeelden. De diagnostiek van schimmelinfecties in het UMCU verloopt grotendeels middels directe microscopie en kweek van primaire materialen, of PCR.
Microscopie en kweek: Dit heeft vele voordelen, waaronder het feit dat een zeer breed spectrum aan fungale verwekkers kan worden geïdentificeerd en de mogelijkheid van verder onderzoek op het isolaat, zoals antibiotische resistentie of nader moleculair biologisch onderzoek. De grootste nadelen van kweek zijn de geringe sensitiviteit en de lange duur. Voor invasieve mucormycose is kweek als alleenstaande diagnostiek daarom suboptimaal. Het klinisch ziektebeeld kent soms een fulminant verloop waardoor klinische beslissingen niet op de kweekresultaten kunnen wachten. Daarnaast zijn mucor species ook intrinsiek moeilijk te kweken door gevoeligheid voor beschadiging tijdens monstername, matrixremming en voorkeur voor microaerofiele groei. De sensitiviteit van kweek is daarom slechts ~50% in monsters waarin microscopisch schimmel verdacht voor Mucorales wordt gezien.
Met de PCR zijn we in staat om snellere en betrouwbaardere diagnostiek te leveren in deze materialen. Mucorales vormen een aparte groep van schimmels, kruisreactiviteit van de PCR met schimmels die niet tot de Mucorales behoren is zeer onwaarschijnlijk. De gevoeligheid van de Mucorales PCR voor het aantonen van een infectie is afhankelijk van de aanwezigheid van genetisch materiaal in het afgenomen materiaal wat weer sterk afhankelijk is van de wijze van verkrijgen. Een negatief PCR resultaat sluit daarmee een Mucorales infectie niet uit.